Reisverslag S&I 2006

In augustus 2006 was het weer zo ver. Na hard werken, sparen en regelen namen we op 18 augustus het vliegtuig naar Kuala Lumpur, Maleisie. 5 weken lang konden we gaan genieten van dit prachtige land. We zouden weer leuke dingen gaan doen (o.a. duikbrevet halen, berg beklimmen en het oerwoud in) en naar plaatsen gaan in Maleisie waar we nog nooit waren geweest (Perhentian eilanden, Kota Kinabalu, Sakau). We hadden ook een heel handig klein laptopje bij ons, waarmee we heel makkelijk onze verhalen op het forum van Veelzijdig Maleisie konden zetten. In dit verslag zijn delen van de forumverhalen verwerkt.

Onze vliegtickets (Malaysia Airlines) hebben we bij Van Verre geregeld en onze overnachtingen bij hotelsites als Booking.com en Agoda.nl. Binnenlandse vluchten deden we met AirAsia, deze waren ook vooraf via internet geregeld.

Ons verblijf op Perhentian (bij Tuna Bay) hebben we direct via de website van het resort geboekt. De duikcursus (RM1050) bij Watercolours op Perhentian hebben we via de website van Watercolours geboekt. In beide gevallen was een nogal omslachtige betaling vooraf noodzakelijk. Niet de meeste veilige oplossing (credit card gegevens faxen) maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. De beklimming van Mount Kinabalu regelden we via onze kennis Olaf die op Sabah woont. Wij sliepen de dag ervoor en erna bij hem in zijn homestay. We betaalden ter plekke voorafgaand aan onze trip door Sabah.

We vertrokken op een doordeweekse dag. We waren ruim op tijd op Schiphol aanwezig. Helaas waren we niet de enige die dit hadden bedacht. Ongeveer 200 mensen checkten gelijktijdig in, met een enorme rij tot gevolg. Nadat we in gecheckt waren, konden we eigenlijk direct door het vliegtuig in. Enerzijds wel handig, je vertrekt direct, anderzijds jammer dat we niet nog even wat konden eten en relaxen.

Hieronder een overzicht met de locaties die we tijdens deze vakantie hebben aangedaan:

• Kuala Lumpur
• Langkawi
• Penang
• Singapore
• Perhentian eilanden
• Borneo: De Berg
• Borneo: Het Oerwoud
• Kuala Lumpur

Aankomst Kuala Lumpur

Na een goede vlucht met Malaysia Airlines (MAS) en een rit met KLIA express kwamen we aan in Kuala Lumpur. Na alle hitte in Nederland viel de benauwdheid in KL eigenlijk best mee. We verbleven deze vakantie de dagen dat we in KL verbleven in het Capitol Hotel. Echt een prima hotel voor een 3-sterren hotel. Grote voordelen zijn de locatie en de prijs (13 euro pppn!) Nadeel is wel de geluidsoverlast; de karaoke om de hoek bij Jalan Bukit Bintang gaat tot 2 uur s nachts door, ik weet niet of dit met festiviteiten rond Merdeka (onafhankelijkheid) te maken had, of dat dit standaard dagelijks is. Ik had vooral last van de geluidsoverlast, Ilya sliep echter goed door. De volgende keer dat we hier verblijven, vragen we om een andere kamer met minder geluidsoverlast.

Vanmorgen aangekomen op KLIA. Om 6.30 pakten we de KLIA expres naar Kuala Lumpur. Helaas nog tot 10.30 wachten op de hotelkamer. Brakbrakbrak. Even geslapen tussen 11.30 en 15.00. Nu om 18.00 zitten we op het terras van de Coffee Bean in Plaza Low Yat, samen met Tomal en zijn vriendin. Sebastian kwam ook langs (woont/werkt hier al 10 jaar). Heb hier wireless connectie, gratis en voor niets, dus zit op het terras lekker te internetten. Ga nu weer verder met genieten van de prachtige drukte.

De eerste avond ontmoetten we Sebas voor het eerst. Dit is iemand die we via een forum hebben leren kennen. Hij woont al jaren in Maleisie en helpt reizigers via het forum met hun vakantievragen. We hebben bij de Coffee Bean met zijn vijven koffie gedronken en spraken af voor 2 dagen later. Op de tweede dag gingen we met onze Nederlandse vrienden KL verkennen. We gingen naar Merdeka Square waar in 1957 Maleisie onafhankelijk werd van Groot-Brittannië. (In 2007 dus 50 jaar onafhankelijk, Maleisie gaat groots uitpakken voor toeristen met Visit Malaysia 2007).

Die middag zijn we gaan shoppen bij Midvalley Mega Mall, onze twee vrienden zouden bijna weer naar huis gaan, en wilden nog even flink hamsteren. ’s Avonds hebben we gegeten bij Suria KLCC onder de Petronas Towers met een prachtig uitzicht op de fonteinen. Er zitten erg veel restaurantjes op deze locatie. Eigenlijk te duur voor het eten dat je krijgt, je betaalt echt voor de plek, niet voor de kwaliteit van het eten.

Als afsluiting van deze leuke dag zijn we naar Menara KL (KL Tower) gegaan. Hier vandaan heb je een prachtig uitzicht over de hele stad, vooral ’s avonds is dit erg mooi! Je krijgt een koptelefoon waarop je allemaal handige informatie hoort over KL. Op de terugweg naar het hotel kwamen we langs Jalan Bukit Bintang waar optredens waren met traditionele dansen en muziek ter gelegenheid van de Merdeka-festiviteiten.

Op dag 3 nam Sebas ons mee naar Petaling Jaya en Putrajaya. In Putrajaya is de Maleisische overheid gevestigd. Het is een heel groot gebied met prachtige gebouwen en straten waar je van de grond kunt eten, zo schoon is het. Putrajaya heeft iets onwerkelijks, en dit werd versterkt doordat het gebied op zondag (de dag dat wij er waren) helemaal verlaten is. Na Putrajaya gaan we middageten bij een Chinees in een buitenwijk van KL. Sebas bestelt een heel aantal maaltijden waarvan we de naam niet meer weten/of uit kunnen spreken. Gelukkig spreekt Sebas veel Chinese dialecten en hebben we dankzij hem lekker gegeten!

Langkawi

Na het drukke Kuala Lumpur namen we het vliegtuig (AirAsia) naar het rustige Langkawi. Het was de vierde keer dat we naar dit eiland gingen en verwachtten dan ook niet veel nieuws te zien. Het was vooral de bedoeling om te relaxen op het mooie strand van Mutiara Burau Bay (dit fijne resort is enige jaren na ons laatste bezoek permanent gesloten).

Het is hier weer relaxt als vanouds. De sfeer is anders dan in het drukke KL. Hier is alles laidback, rustig, sfeervol en heel veel beesten. Ik had op mijn laptopje al een bericht gemaakt, om hier dan snel te copy/pasten, maar dat zit er niet in, geen wireless op Langkawi. Dus bij het resort om 22.54 achter het internet voor 18RM per uur (3,5 euro).

Vandaag een chilldagje gehad, lekker zwemmen en beesten zoeken. Toffe dusky leaf monkeys op 10 meter vanaf het huisje. Toffe eekhoorntjes op 5 meter van het huisje. En heel veel andere beesten. Ik heb me helemaal suf geschoten (met mijn camera). Supermooie foto’s gemaakt. Die edit ik nog wel en zet ik binnenkort nog online (als ik weer achter mijn laptop kan). We gaan hier nog een brommertje huren, om dan het hele eiland te verkennen. Verder zullen we het hier zo rustig mogelijk houden, even lekker chillen op Langkawi (dat kan hier namelijk perfect!).

Uiteindelijk hadden we dus heel goedkoop een brommertje gehuurd (nieuwe Modena voor RM40/dag) bij de ingang van Mutiara Burau Bay en hebben we het eiland verkend. Dit was heerlijk!! Het was lekker zonnig en warm. We reden door kleine dorpjes waar iedereen je toelacht en kinderen enthousiast zwaaien. We stopten bij tempeltjes, mooie watervallen, vergezichten en wilde dieren om foto’s te maken. Langkawi is een perfect eiland om te verkennen met een brommertje.

We hebben nog even gezwommen bij de Durian Waterfall, een grote waterval die ongeveer 20 kilometer ten noorden van Kuah te vinden is. Vlakbij de waterval heb je nog een kleine hawker, hier hebben we nog wat gedronken. Van hieruit zijn we naar het luxe Four Seasons hotel gereden, daarna door naar het luxe Tanjung Rhu hotel. Daarna weer helemaal terug naar Mutiara. We reden nog langs de zgn. ‘Black Sand Beach’ een strand met zwart zand (waar ze volgens mij gewoon elke ochtend een lading ruwe olie overheen gooien, zo smerig zag het eruit).’s Avonds zijn we gaan eten bij één van de restaurantjes langs Marina Harbour. Tapas eten in Maleisië is best te doen, maar wederom, Nasi Lemak is beter.

De volgende morgen zijn we met de brommer naar de Langkawi Cable Car gegaan, daarna zijn we naar een andere mooie waterval gereden, de Tumurun Waterfall. Hier weer even gezwommen. De lunch namen we bij de ingang van de ‘Crocodile Farm’. We zijn nog nooit naar binnen geweest, maar hebben er wel al meerdere malen een lunch genuttigd.

We gingen ook bij Marjolein en Cees langs die op het eiland een klein resort genaamd Fox Hill Langkawi aan het opzetten zijn (vanaf december 2006 is Fox Hill Langkawi geopend). ’s Avonds hadden we met hen en nog twee andere toeristen lekker gegeten en gedronken bij Champor Champor, een leuke bar met een Nederlandse eigenaar.

Penang

Op Langkawi hebben we tickets gekocht voor de boottocht naar Penang. VIP tickets worden niet meer verkocht, Coral Langkawi vaart ook niet meer tussen beide eilanden. Er is nu 2 maal daags een boot die tussen Langkawi en Penang vaart, een prima boot. Direct na vertrek van de boot zijn we boven op het dek gaan zitten. Lekker in de zon en met een fris windje dus. We hadden geluk met het weer die dag, het was stralend weer waardoor de zee lekker rustig was. Dit hebben wij wel eens anders meegemaakt (kotsend onderin zoals zoveel anderen tijdens die nare rit een paar jaar terug).

Na aankomst in de lelijke haven, Swettenham, van Penang werden we vriendelijk verwelkomd door de aloude taxitraditie van Penang: absurd hoge ritprijzen, opdringerige taxichauffeurs en suïcidaal rijgedrag. Niemand wilde ons voor een normaal bedrag naar Batu Ferringhi rijden. Lachend stelden ze voor om ons voor RM60 naar het stranddorp te rijden. Op de meter zou het nog geen RM20 kosten. De bus vertrekt vanaf Weld Quay, wel in de buurt maar we hadden geen trek om te lopen met de koffers. Toch maar de taxi genomen voor RM40.

Na Langkawi nu Penang. Tja, het is wel even wennen. Na alle rust en natuur kom je ineens aan in het hectische Penang. Het blijft een tof eiland, maar soms is het net iets te druk. De taxichauffeurs gebruiken hier, in tegenstelling tot de verscherpte/vernieuwde regels, geen meter in de taxi. Het is dus een kwestie van afdingen op elke rit. Irritant om dit telkens te moeten meemaken, ze naaien je helaas waar je bij staat. Zelfs voor de afstand tussen Island Plaza en Plaza Gurney vragen ze RM15; een ritje van nog geen RM4 op de meter. Maargoed, we nemen hier met regelmaat de bus, dat kost ongeveer 2RM per persoon. Je rijdt er het halve eiland mee rond.

We zitten nu wireless online bij de Coffee Bean in de mall Island Plaza. Saar is even aan het shoppen, ik geniet van een bak sterke koffie en kan hier op mijn gemak ‘het internet van de laatste twee weken inhalen’ Volgende week Singapore, dat wordt weer een druk geheel. Island Plaza is een kleine, maar prettige en vooral rustige shopping mall net buiten Georgetown. Hier heb je een Metrojaya en bij de ingang en Starbucks en Coffee Bean. Hier ontbijten we wel eens of hangen we wat te chillen onder het genot van een kop koffie.

Het Bayview Beach Resort is verbeterd ten opzichte van ons vorige bezoek. Het geheel is wat sfeervoller, hoewel ik het nog steeds verre van perfect vind. Dit is overigens het ‘seizoen’ van de Arabieren. De Arabische toeristen vluchten in deze periode allemaal voor de hitte in eigen land. Iemand van het hotel vertelde mij dat het daar 50 graden is, en dat men daarom ‘vlucht’ naar Maleisie waar het voor hen lekker koel is. Er zitten soms onbeschofte mensen tussen (die heb je natuurlijk altijd), geen respect voor personeel en een zeer arrogante houding. In Maleisie vergelijkt men het met Russen, die zijn in het buitenland ook regelmatig arrogant en onbeschoft. Misschien niet zo netjes om het allemaal over één kam te scheren, maar de akelige houding valt telkens duidelijk op in het hotel en erbuiten.

Eergisteren gegeten bij Blue Bayou, een leuk eettentje in Batu Ferringhi. De eigenaar herkende ons nog, ik had hele grote ‘king prawns’ besteld, heerlijk. Het lokale visrestaurantje ligt direct aan het publieke strand van Batu Ferringhi. Het is er meestal vrij rustig, maar dat zegt niks over het heerlijke eten. Gisteren gegeten bij foodcourt Long Beach in Batu Ferringhi. Ook hier weer heerlijk gegeten. Lekkere sate en nasi kandar. Dit is een zeer populair gerecht in Maleisie en vooral op het eiland Penang, het is een bord vol met diverse gerechten. De avondmarkt vind ik helemaal niks, die drukte, die rommel die er verkocht wordt, bleh …. Goed, tot zover!

Het leuke aan Penang is het heerlijke eten. In de regio staat Penang bekend om de heerlijke keuken. Er zijn veel gerechten die je alleen daar kan krijgen. Eten bij hawker stalls/foodcourts is dan ook eigenlijk een must. Je hebt overal lekkere eettentjes. In de avonden is het er meestal afgeladen. Het is ook leuk om te zien dat de foodcourts ook altijd vol zitten met toeristen die allemaal genieten van het vreemde eten. Wij zijn het lokale voedsel nu wel gewend en weten ook zo’n beetje wat te bestellen. Je ziet om ons heen duidelijk mensen die het nog niet helemaal snappen. Ook eens een stelletje gezien dat boos werd omdat niemand de bestelling kwam opnemen. Tja, dat is niet hoe het hier werkt; je loopt zelf naar de eettentjes en besteld daar je eten. Vervolgens geef je het tafelnummer door waar je zit en even later komen ze je maaltijd brengen (en betaal je pas).

Behalve eten en een beetje chillen langs het zwembad en in winkelcentra hadden we dit keer niet veel gedaan op Penang. Ilya en ik hadden beiden het gevoel dat we Penang nu wel genoeg hadden gezien. We keken dan ook met plezier uit naar het volgende onderdeel van onze reis: Singapore.

Singapore

In november 2003 waren we ook al naar Singapore geweest. De 3 dagen dat we er toen waren, waren natuurlijk te weinig. We hadden nog lang niet alles gezien! Vandaar dat we dit jaar een hele week hadden ingepland voor Singapore. Vanaf Penang namen we het vliegtuig naar Johor Bahru. Van hieruit namen we een taxi naar Singapore. Omdat je in een Maleisische taxi stapt, mag deze je alleen maar naar een vaste locatie in Singapore brengen. Van hieruit moet je weer een Singapore taxi nemen, om bij je hotel te komen. We verbleven dit keer wederom in het luxe Royal Plaza On Scotts Hotel.

Wist je dat? Lees alles over het fantastische Singapore op de uitgebreide toeristische website Singapore Reisvormen. Veel mooie zelfgemaakte foto’s en video’s en diverse pagina’s gebaseerd op vele trips naar de prachtige stadstaat.

Toen we aankwamen hadden we direct een probleem, we hadden helemaal geen Singapore dollars bij ons. Singapore taxichauffeurs accepteren geen Maleisische ringgits. Terwijl ik bij de koffers bleef wachten ging Ilya op zoek naar een pinautomaat. De aankomst in Singapore was zacht uitgedrukt regenachtig. Dat mocht de pret niet drukken, we kwamen niet naar dit mooie stadstaatje om bruin te worden! Zelfs wat betreft regenachtige omstandigheden is het in Singapore goed geregeld. Bij de ingang van elke winkel kon je een plastic hoesje om je paraplu doen zodat de winkels niet kletsnat werden.

Vandaag zijn we rond 11.00 naar Suntec City gegaan. Dit is een grote moderne mall in Singapore. Van hieruit vertrekt de ‘Hippotour’, dit is een Engelse dubbeldekkerbus. Met deze bus krijg je een tour door de stad. Je kunt dan uitstappen op bepaalde locaties, en dan later weer opnieuw op de bus stappen. Best handig om zo de stad eens goed te verkennen en leren kennen. Er is een profi gids aan boord, die je van alles en nog wat vertelt over de stad en de locaties waar je op dat moment langsrijdt. Ik kreeg nog gezellig een tak met bladeren in mijn gezicht toen we Orchard Road opreden. Verder was het een hele leuke tour.

Op vrijdagavond zijn we naar de Esplanade gegaan. Bij de boulevard hing een leuke sfeer. De lokale bevolking, jong en oud, zat te genieten van de frisse avondlucht met op de achtergrond de prachtige skyline van het business district en supergoede muziek. Bij de boulevard aan het water werd namelijk een openlucht concert gegeven door een leuke Singaporaanse coverband.

In Singapore hebben we Eric ontmoet, een Nederlander die al jaren expat in Singapore is. We kenden hem van een reisforum waar hij altijd goede adviezen geeft aan reizigers die Singapore aandoen. De eerste avond aten we midden tussen de wolkenkrabbers (Lau Pa Sat). We bestelden een hele waslijst van gerechten en aten als koningen! De stingray was heerlijk en ook de saté van stalletje 14 is niet voor niks beroemd in Singapore. Vervolgens hebben we nog een drankje gedaan aan River Quay. Het is leuk om een stad met ‘locals’ te verkennen, zij kennen alle leuke plekjes en weten precies waar je moet zijn voor de beste gerechten bij de eettentjes. Helaas was Ilya een beetje verkouden, en begon hij hoe langer hoe meer zijn stem kwijt te raken. We maakten het dus niet te laat, maar spraken voor de volgende dag af.

Eric’s vriendin zou Ilya gaan helpen een Cowon A2 voor een scherpe prijs te krijgen in Sim Lim Square. Bij een local start de verkoper namelijk meestal al bij een lagere prijs en locals zijn over het algemeen ook veel beter in afdingen. Uiteindelijk heeft Ilya dan ook een mooi prijsje betaald voor het apparaat. De startprijs voor toeristen was 900SGD, de startprijs voor onze kennis was 700SGD. Na afdingen kostte het apparaat 600SGD incl. enkele accessoires. In Nederland koste het apparaat ongeveer €400 wat dus toch best wat in prijs scheelde.

Ook ik was helemaal happy, omdat ik dan eindelijk het kapsel heb gekregen wat ik altijd al in gedachte had. Op dat moment bedacht dat we nu dus elke drie maanden naar het verre oosten zouden moeten gaan (weer een goed excuus!) Het is een typisch chinees kapsel. Helemaal uitgedund en de onderkant ‘puntig’ geknipt. Verder een heerlijke hoofdmassage gehad. Totale kosten: 19 euro. En dat was het meer dan waard!

Tussen 4 en 9 september werd voor de ingang van Ngee Ann City het 12e Lion Dance nationale kampioenschap gehouden. Helaas ging het de eerste avond (4 september) niet door i.v.m. regen en onweer. De 2e avond ging het wel van start en het was prachtig om mee te maken. Als je ziet welke stunts die jochies in dat pak uithalen, dat zou voor mij direct een enkeltje ziekenhuis betekenen.

Na een prachtige week Singapore werd het tijd om naar de oostkust van het schiereiland te gaan. Een duikcursus op het prachtige eiland Perhentian was het volgende onderdeel van onze reis.

Duikcursus op Perhentian

Ilya was nog steeds een beetje verkouden en ik was net begonnen aan een verkoudheid. Bij de landing in Kota Bharu sprongen mijn trommelvliezen zowat, geen goed teken voor iemand die de volgende dag aan een duikcursus moet beginnen.

Door een vertraging van 5 uur op LCCT vliegveld, was het maar de vraag of we de boot naar Perhentian zouden halen. We deelden de taxi met twee Maleisische mensen, waarvan er één als dokter in Engeland werkte. Onze medereizigers legde de taxichauffeur uit dat we erg veel haast hadden, dus die drukte het gaspedaal flink in. Bij aankomst bij de haven van Kuala Besut bleek de boot speciaal nog op ons te hebben gewacht! Het was al donker toen we aankwamen bij Tuna Bay Island Resort. Toch was al goed te zien dat we op een prachtig paradijsje terecht waren gekomen. We zaten in een leuk huisje direct aan het parelwitte strand, nummer 6 voor de kenners.

De volgende dag bracht een bootje ons naar de duikschool ‘Watercolours’. Een zongebruinde man met een blond staartje heette ons welkom: Marc, onze Britse duikinstructeur voor de volgende 4 dagen. We vertelden hem dat we beiden verkouden waren, en (gelukkig) gaf hij aan dat we het gewoon zouden proberen, en dat we zouden stoppen als het niet lukte. Door heel erg de tijd te nemen met het naar beneden gaan, lukte het mij uiteindelijk wel. Ilya’s verkoudheid was op de 2e duikdag gelukkig helemaal over.

We hebben voorlopig nog geen mooie beesten gezien. Ze schijnen hier wel te zitten, dus dat komt nog wel goed. Hoorde van een andere toerist dat hij een black tip reef shark had gezien. Die haaien zijn 1 tot 1,5 mtr groot..die wil ik ook zien…. Morgen begint het duiken pas echt, dan krijgen we onze eerste 2 open water dives. We gaan dan tot 12 meter diep. Ik ben zelf al wel 10 mtr diep geweest, maar Saar nog niet. Saar had nog wat last met klaren (druk op je oren), maar dat ging uiteindelijk gelukkig snel veel beter.

Duiken is echt heel erg tof, die onderwaterwereld is echt prachtig. Net ging ik even voor het huisje snorkelen, kwamen er direct honderden kleine visjes op me af..leuk.. Helaas doen ze dit omdat domme toeristen brood etc in het water gooien. Hierdoor raken die vissen helaas allemaal gewend aan het voer. Ik schrok me rot toen er ineens vanuit het niets een megavis voor mijn neus langskwam. Tussen al die kleine visjes leek het wel een enorm monster. Het was een vriendelijke reus. Saar is momenteel druk aan het lezen/leren. We moeten voor morgen op pagina 220 van het duikboek zijn. Ik lees net iets sneller, dus kon even achter het internet. Ik ga nu zelf ook nog maar even wat studeren (Padi theorie is makkelijk maar best saai….)..

We hebben een paar drukke dagen gehad op Perhentian. We waren de hele dag bezig met de duiklessen, we moesten veel lezen, testjes doen, en noodsituaties oefenen. Bij duiken staan eigenlijk alleen de noodsituaties en het ermee om leren gaan centraal. We deden de cursus samen met een jong, Frans stel (Cerielle et Simon) met wie we tussen de middag nasi udang aten en gingen snorkelen om de haaitjes te kunnen zien die bij een rif een stukje verderop te vinden waren. De laatste duik was fantastisch! We hebben zo’n beetje elke vissoort gezien.

Toen we eindelijk gingen duiken, ging er een wereld voor ons open. Absoluut niet te vergelijken met het zien van mooie vissies bij het snorkelen! Ik vond duiken absoluut niet eng, terwijl ik dit eigenlijk wel had verwacht. Snorkelen vind ik enger. We hebben de mooiste dieren gezien: turtles, barracudas (ook een great barracuda!!), haaitje, humphead parrotfish (enorme joekel), groupers, puffers, angelfish, triggerfish, stingray, little shrimps (check wikipedia maar voor de omschrijvingen!). Vooral de enorme barracuda, humphead parrotfish en turtles waren super.

De tijd op Perhentian bleek veel te kort te zijn. Het duiken was geweldig, maar het waren wel 4 volle dagen, waardoor we niet lekker hebben kunnen chillen op het strand voor ons huisje. Maar goed, er stonden ons nog mooie dingen te wachten, dus we gingen weer verder. Met één tussennacht in KL reisden we door naar Borneo, om meer precies te zijn naar Kota Kinabalu, de hoofdstad van Sabah.

De kosten van de duikcursus van 4 dagen lagen op RM1050 exclusief het verblijf op het eiland. Er zijn ook pakketten waar je goedkoper uit bent wanneer je er ook direct accommodatie en eten (full board) bij boekt. Perhentian is misschien wel de beste plek in Maleisie om een duikcursus te doen, het heeft prachtige duikspots die ook voor beginners goed te doen zijn. Wij hebben er in ieder geval een fantastische tijd gehad. We kwamen overigens bij Watercolours terecht (uiteindelijk een fantastische keuze) omdat Sea Horse Divers, dat direct naast Tuna Bay zit, helaas niet reageerde op onze mailtjes (dat werkt in Maleisie soms anders). Wij werden daarom dagelijks bij de pier van Tuna Bay opgehaald door een bootman van Watercolours die ons in 4 minuten naar de duikschool bracht.

Mt. Kinabalu bergbeklimming

Olaf, een Nederlandse touroperator die aan de rand van Kota Kinabalu woont, haalde ons af bij het vliegveld en bracht ons naar zijn huis (bed & breakfast). Het huis ligt op een prachtige locatie langs een rivier en met uitzicht op de bergen. We ontmoetten zijn vrouw, dotjes van kinderen en de hond, Sonja. We hadden een leuke dag. ’s Avonds maakten we het niet te laat, want de volgende dag zouden we beginnen aan de klim van Gunung Kinabalu. Olaf waarschuwde ons voor de berg, vertelde hoe vermoeiend het was, hoeveel mensen halverwege op moesten geven, en hoe afgemat we de dagen na de klim waarschijnlijk zouden zijn. Fijn om te horen, zo vlak voor vertrek!! We hebben de avond voor vertrek nog wel heerlijk gegeten bij een grote hawker in Kota Kinabalu.

Gunung Kinabalu, de naam van de berg die we nooit meer vergeten. De berg kende hoge pieken en diepe dalen, die wij hebben meegemaakt. De diepe dalen overheersten tijdens de klim. De berg is 4095 meter hoog…de beklimming is een enorme inspanning geweest. Ik ben er nog brak van…

Op 15-09 werden we om 6.00 door de (Maleisische) schoonmoeder van Olaf gewekt. We hadden die nacht bij hem geslapen, hij runt namelijk ook een soort kleine homestay. Vanaf zijn veranda heb je al redelijk goed zicht op de berg in de verte. We wisten toen maar half waar we aan zouden beginnen.

Om 7.00 vertrokken we met Olaf naar de voet van de berg, een autotocht van zo’n 2 uur. Om 9.30 begonnen we aan de klim. Het was een vreemde gedachte dat we pas de volgende morgen aan de top zouden staan. Daarbij was het maar de vraag of we het zouden redden, aangezien we vooraf flink wat verhalen hadden gehoord.

We hadden een goede gids, Januarius nogwat nogwat, een christen (geen moslim…) die de berg zelf al tig keer had beklommen als gids. Om de 500 meter namen we wat rust. Het startpunt ligt op 1800 mtr, van hieruit liepen we in 4 uur en 15 minuten naar de slaapplaats. Dit hostel lag op 3300 meter, en op zo’n 6,2 kilometer lopen vanaf het startpunt.

De tocht omhoog ging redelijk ok. Het was enorm steil, ook dat had ik niet van tevoren verwacht. Het was echt recht omhoog…alsof je een trap met een paar duizend treden bestijgt. Olaf had voor ons een privé kamer geregeld, hierdoor sliepen we alleen op een kamer, wat de nachtrust wel ten goede kwam. We sliepen om 20.00 en werden om 2.30 door de gids gewekt voor de barre tocht naar de top. Dit was een traject van 2500 meter. Het was aardedonker, en je zag niet wat er 20 meter van je vandaan zat (maar goed ook, want de weg terug met licht was wel even schrikken, richeltjes, ravijnen etc….).

Op sommige stukken moest je met touwen klimmen. Op een kilometer van de top liep je over een soort maanlandschap, het was daar zo’n 1 graad boven nul, en ijzig koud door een flink scherpe wind. We kwamen net op tijd aan op de top van de berg, zodat we de zonsopgang nog mee konden maken. De zon kwam rond 5.40 op. Het was erg mooi om daar uiteindelijk te staan. We hoorden (achteraf) verhalen dat veel mensen niet eens gestart waren in de nacht. Die hadden al te veel spierpijn, en andere problemen. Ook waren er een aantal die door hoogteziekte (altitude sickness) naar beneden moesten (opgeven), die gaven over en konden dus niet verder. Degenen die het wel haalden waren allemaal euforisch.

De weg terug was voor mij wellicht nog wel zwaarder, de belasting op de knieën is enorm. We kwamen rond 9.00 in de morgen weer aan bij het huisje. Hier hebben we een uurtje gepauzeerd, en daarna weer verder naar beneden. Dit 2e traject was erg zwaar. Ik had 2 ibuprofennetjes nodig, omdat mijn knieën het niet meer hielden. Half strompelend de berg af, maar gelukkig op tijd terug bij de start.

Maar ja…dan ben je weer veilig beneden…en dan is alleen al het mooie bij mij blijven hangen. Prachtige vergezichten, een prachtige zonsopgang. Het gevoel van overwinning bij aankomst, en terugkomst. Ben bijna trots zoiets te hebben geflikt. Een keer en absoluut nooit meer.

De dag na de berg kunnen we niet meer lopen. Met Ilya ging het al snel weer wat beter, maar ik heb nog 6 dagen spierpijn gehad! Na de bergbeklimming hebben we nog 1 nachtje bij Olaf geslapen in Kota Kinabalu (de stad vlak bij de berg). De volgende morgen zijn we wederom om 6.00 opgestaan, om vervolgens om 7.30 het vliegtuig naar de andere kant van Sabah te nemen. Eindbestemming Sandakan, een middelgrote stad in het oosten van Sabah.

Oerwoud en de Kinabatangan

Bij het vliegveld werden we opgewacht door Sahar, onze privegids. Eerst naar een orang-oetan opvanghuis, in Sepilok, en vervolgens een barre tocht in een erg dikke 4×4 offroad auto…in 2 uur redelijk diep het binnenland in naar het dorpje Bilit. Tijdens de reis reden we door de palmolieplantages, de grote bedreiging voor het oerwoud van Borneo. Bilit ligt langs ligt de Kinabatangan rivier. Langs deze rivier kun je rivercruises doen. Je gaat dan met een klein bootje de rivier af, in de hoop wild te zien langs de kant(en). Je kunt de dieren beter zien vanaf het water, en de dieren komen ook graag aan het water. Vanaf het dorpje Bilit nog een korte tocht op een klein bootje naar kamp. We hebben 3 rivercruises gedaan in 2 dagen. 2 cruises aan het eind van de middag, en 1 nachtcruise.

Het was al meteen bingo tijdens de eerste cruise. We zagen niet ver van het kamp een wilde orang-oetan, met jong, hoog in een boom langs de waterkant…prachtig om dit mee te maken. Het schijnt enorm zeldzaam te zijn, want meestal laten ze zich niet zien in de omgeving van mensen (boten). Niet lang daarna spotte ik een heuse krokodil. De gids en bootjongen stonden er zelfs versteld van. Je ziet ze nauwelijks vanuit de boot. Volgens de gids was het beest nog best wel groot, dat zag hij aan de afstand tussen het puntje van de neus tot zijn/haar ogen…ook erg tof.

Naast de orang-oetan hebben we ook de beroemde neusapen (proboscis monkey) of orang belanda, dat in het Maleis staat voor ‘Mens die lijkt op Nederlanders’ gezien. Daarnaast makaken, silverleaf monkeys en maroonleaf monkeys. Toen het neusje van de zalm, een wilde Borneo Pygmee Olifant met baby olifantje. Eerst liepen ze langs de waterkant, om vervolgens de rivier over te stekken. Een prachtig gezicht. Twee slurven boven water, en de rest zo goed als de hele oversteek (zo’n 50 mtr) onder water. Superheftig. Zo dicht bij zo’n prachtig dier. We waren ook de eerste maar later kwamen er diverse andere bootjes op af. Een daarvan kwam vrij dichtbij, maar de andere gidsen waarschuwden hen afstand te bewaren en dat deden ze. Bekijk hier de foto’s die we van dit mooie moment maakten.

Op dag 1 ook nog de nightcruise gehad. De gids en bootjongen zagen allerlei zeldzame beesten, van leopard cats tot mooie slapende ijsvogeltjes. De nightcruise was best heftig, overal zaten krokodillen om ons heen, van klein tot de grote exemplaren. Verder die geluiden, en alles is aardedonker…erg tof. Op de tweede dag ook een prachtige ervaring, we zagen en hoorden een enorme groep olifanten rond ons kamp. Een kleine mannetjes olifant stond op maar een paar meter afstand van ons takken te eten!! (gelukkig wel schrikdraad er tussen). Ook tijdens de cruise zagen we ze lopen langs de waterkant. Al met al schijnen we erg veel geluk te hebben gehad met de hoeveel soorten beesten die we hebben gezien.

Na het oerwoud zijn we teruggereden naar Sandakan, daar bleven we één nachtje in het Sabah Hotel. Een mooi hotel met een mooi zwembad. We hebben die dag nog lekker aan het zwembad gehangen en gelezen. Ik wilde het zwembad in. Er was niemand anders in het zwembad behalve een monitor lizard, maar die ging er vandoor toen die mij zag.

De laatste dagen in Kuala Lumpur

Met een gemengd gevoel kwamen we aan in Kuala Lumpur: leuk om weer terug te zijn in de stad, maar wel ook het begin van het einde van onze reis! De planning was om nog genieten van de Aziatische drukte in de stad en ook vooral om nog de laatste inkopen te doen.

De laatste dagen hebben we nog wat gewinkeld. Ilya vond een heuse Reef surfwinkel in Suria KLCC, en kocht hier een paar mooie slippers. Verder hebben we beiden nog wat kleding gehaald bij de FOS Factory Outlet Store, wat sushi gesnackt bij de Sushi King (dit jaar minder Sushi gegeten dan voorgaande jaren), en verder lekker gerelaxt.

We dachten de dag voor vertrek nog even leuk naar de buiscoop te gaan, dat werd uiteindelijk een vreemde ervaring. We kochten Gold Class bioscoopkaarten, we dachten dat dit beter was, scherper, groter. Dat was het ook, maar zo veel luxer, dat er geen local naartoe ging. We zaten uiteindelijk dus helemaal alleen in de bioscoopzaal. Niet zo’n zaaltje zoals in Nederland, maar een forse zaal met maar max 25 stoelen. Elke stoel was gigantisch groot en heerlijk om in te zitten (je valt er zo in slaap als de film een beetje saai is). We waren dus de enige in de zaal. Vreemd, maar wel leuk om een keer mee te maken.

We hebben ook nog heerlijke sate gegeten. Aan de zijkant van het Pertama Complex (Jalan Tuanku Abdul Rahman) heb je een satetent genaamd Sate Kajang HJ. Samuri. Heerlijke sate, vooral omdat je zelf de sterkte van de saus kunt samenstellen.

Dit laatste deel van onze vakantie verbleven wij wederom in het Capitol Hotel. Omdat we de muziek aan de achterkant van het hotel een beetje beu waren, vroegen we om een upgrade op onze kamer. We verhuisden toen naar een grote suite op de 11e verdieping van het hotel. Dit was een erg mooie kamer, vooral ook omdat je naar bijna alle kanten een prachtig uitzicht op de stad Kuala Lumpur had.

Uiteindelijk hadden we nog een hoop op ons lijstje staan om deze laatste dagen te ondernemen. Uiteindelijk waren we nog best moe van de prachtige tijd op Sabah – Borneo. We hebben dan ook lekker rustig aan gedaan, wat geslenterd en gerelaxt. De laatste dag hebben we nog een halve dag bijgeboekt, omdat het vliegtuig pas laat op de dag vertrekt. Hierdoor konden we nog wat winkelen, en hoefden we pas om 18.00 uit te checken. Dit was nog ruim op tijd voor onze vlucht naar Amsterdam, die pas om 23.55 in de avond zou vertrekken vanaf KLIA.